Kryteria rozpoznawania zaburzeń używania alkoholu (ZUA) według klasyfikacji DSM-5 dotyczą wielu obszarów funkcjonowania człowieka i wpisują się w powszechnie przyjęty biopsychospołeczny kontekst, obecny nie tylko w procesie diagnozowania, ale i leczenia. Ocena nasilenia zaburzeń używania alkoholu (ZUA) i jego mechanizmów jest kluczowa dla ustalania celów i ukierunkowania terapii. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych rekomenduje programy terapeutyczne nacelowane nie tylko na abstynencję, ale także na ograniczanie picia, zatem w systemie lecznictwa odwykowego w Polsce programy są dedykowane dla osób z rozpoznaniem ZUA, zarówno w stopniu ciężkim, jak i umiarkowanym czy łagodnym. Celem artykułu jest prezentacja kryteriów diagnostycznych zaburzeń używania alkoholu według klasyfikacji DSM-5. Szczegółową uwagę zwrócono na obraz kliniczny zaburzeń używania alkoholu i złożoność jego biopsychospołecznych mechanizmów. Zamieszczono także propozycje pytań diagnostycznych i odpowiedzi badanych, które ułatwią specjalistom ocenę ZUA i ukierunkowanie w psychoterapii.