Łączenie psychoterapii i farmakoterapii dotyczy przynajmniej 1/3 osób korzystających z pomocy psychiatrów i psychoterapeutów. Pomaganie pacjentowi jest skuteczne wtedy, gdy uda się ustanowić triadyczny sojusz terapeutyczny obejmujący pacjenta, psychiatrę i psychoterapeutę. Współpraca w takim zespole wymaga od klinicystów dodatkowych kompetencji. Już na etapie rozważania możliwości wspólnego prowadzenia pacjenta powinni oni nawiązać ze sobą kontakt, aby ustalić możliwości i warunki współpracy. Komunikacja między specjalistami powinna odbywać się od początku leczenia. Ważne jest, aby specjaliści wymieniali się przynajmniej takimi informacjami jak dłuższa nieobecność któregoś z nich, zmiana w podejściu terapeutycznym, istotne zmiany w stanie klinicznym czy ogólne wrażenie każdego z nich na temat reakcji pacjenta na leczenie. Możliwe są również sytuacje, w których nie uda się nawiązać satysfakcjonującej wszystkie strony współpracy. W niniejszym artykule autorzy omówili najważniejsze zasady dotyczące dobrej współpracy między psychiatrą i psychoterapeutą oraz wskazali na czynniki ją promujące. Mogą one być punktem wyjściowym do stworzenia rekomendacji odnośnie do dobrych praktyk w tym zakresie oraz zainicjować dyskusję środowiska na ten temat.