Artykuł zawiera opis psychoterapeutycznej pracy pięciorga psychodynamicznie/ psychoanalitycznie wyszkolonych terapeutów z pięciorgiem pacjentów w różnym wieku. Opisani pacjenci doświadczali trudności w komunikowaniu słowami swoich przeżyć emocjonalnych, trudno było im także o nich myśleć. Zgodnie z koncepcją mentalizacji spójną ze współczesnymi trendami w neuropsychologii, takie problemy komunikacyjne zwracają uwagę na rolę ciała i emocji w funkcjonowaniu werbalnego umysłu. Terapeuci podjęli wobec pacjentów wiele interwencji, których wspólnym elementem była próba klinicznego zastosowania współczesnych koncepcji psychoanalitycznych dotyczących technik pracy wykraczających poza poziom werbalnych interpretacji treści. Autorzy odwołują się między innymi do prac akcentujących rolę relacji ciało-umysł, komunikacji niewerbalnej, specyficznych werbalizacji pacjentów schizofrenicznych, koncepcji procesu referencyjnego i tzw. „interpretacji powłok”, konturów afektu i muzycznego aspektu dialogu, intersubiektywnego współtworzenia przeżyć, roli doznań zmysłowych oraz zagadnień związanych z osobistym zaangażowaniem terapeuty/ki i jego/jej zachowań. Autorzy uważają, iż umocowanie technik pracy z materiałem niewerbalnym w określonych koncepcjach czyni interwencje skuteczniejszymi i bezpieczniejszymi dla obydwu stron relacji terapeutycznej.