W liście dotyczącym współczesnej hipnozy klinicznej, autorzy dążą do rozwiania otaczających ją powszechnie mitów i nieporozumień, podkreślając jej terapeutyczny potencjał. Definiowana jest jako stan zogniskowanej uwagi i zawężonej świadomości, przyspiesza przekształcanie sugestii w konkretne działania. Hipnoza kliniczna znajduje zastosowanie przede wszystkim w dwóch obszarach: w psychoterapii i w medycynie. Historia hipnozy sięga prac Hipolita Bernheima. Równocześnie Jean Charcot eksplorował jej potencjał w leczeniu zaburzeń psychicznych, a James Esdaile był pionierem wykorzystania jej w uśmierzaniu bólu. Ważną postacią w historii hipnozy jest Milton H. Erickson, który wbudował ją w proces terapeutyczny, podkreślając jej rolę w kierowaniu uwagi pacjenta w stronę spożytkowania wewnętrznych zasobów. Badania naukowe potwierdzają skuteczność hipnozy klinicznej w leczeniu szerokiego zakresu zaburzeń. Specjaliści z tej dziedziny są zrzeszeni w licznych stowarzyszeniach na całym świecie. List podkreśla różnorodność zastosowań hipnozy klinicznej, opisuje jej historyczne korzenie oraz wpływ na współczesne metody terapeutyczne, oferując zrozumienie jej znaczenia i potencjału w praktyce klinicznej.