W artykule skonfrontowano niektóre przekonania terapeutów z wynikami badań psychologii społecznej i poznawczej. Przekonania te dotyczą zaufania do doświadczenia klinicznego, intuicji, polegania na informacjach zwrotnych uzyskanych od klienta/pacjenta, wiary we własny obiektywizm czy wewnętrznej motywacji pacjenta do podjęcia terapii. Mechanizmy poznawcze, które wiążą się z opisanymi w artykule przekonaniami, mają zwykle uniwersalny i nieświadomy charakter. W psychoterapii mogą jednak prowadzić do podejmowania błędnych decyzji diagnostycznych. Przekonania te zostały dobrane w taki sposób, aby nie były związane z określonym podejściem terapeutycznym, a raczej charakteryzowały pewien styl myślenia psychoterapeuty o sobie jako o obiektywnym ekspercie. Mimo że sama świadomość błędów w mechanizmach poznawczych nie eliminuje ich u terapeuty, to może on jednak próbować ograniczyć ich wpływ poprzez stałą refleksję nad swoją pracą oraz poszukiwanie alternatywnych wyjaśnień (od tych wcześniej przyjętych przez siebie) odnośnie tego, co zachodzi w procesie terapii. Wnioski, jakie płyną z badań psychologii społecznej i poznawczej, są zbieżne z niektórymi wskazówkami formułowanymi przez terapeutów postmodernistycznych.