W artykule dokonano przeglądu współczesnych teorii psychodynamicznych dotyczących uzależnienia od alkoholu, jego genezy oraz obrazu klinicznego osoby uzależnionej, a także głównych założeń dotyczących psychoterapii uzależnienia. Przedstawiono m.in. koncepcje E. J. Khantziana, J. McDougall, J. Levina, L. Dodesa, P. J. Floresa i B. Readinga. Uzależnienie od alkoholu we współczesnych teoriach psychodynamicznych opisywane jest z wykorzystaniem założeń teorii przywiązania i psychologii self. Uzależnienie traktuje się w nich jako odpowiedź na niepowodzenia w budowaniu więzi z innym człowiekiem, a także reakcję na zranienie self. Wydaje się, że wykorzystanie rozumienia psychodynamicznego w pracy terapeutycznej z pacjentem uzależnionym od alkoholu może być użytecznym uzupełnieniem podejścia poznawczo-behawioralnego, dominującego w leczeniu uzależnień. Ponadto wykorzystywanie koncepcji psychodynamicznych wydaje się zasadne także z uwagi na fakt współwystępowania uzależnienia od alkoholu z innymi zaburzeniami psychicznymi, a w szczególności z zaburzeniami osobowości. Badacze podkreślają, że istnieją niezwykle przekonujące dowody na związki między zaburzeniami związanymi z nadużywaniem alkoholu i uzależnieniem a zaburzeniami osobowości; te ostatnie określane są jako powszechne wśród osób z uzależnieniem od alkoholu.