Autorki opisują przeżycia matki związane z żałobą po stracie dziecka. Opis przypadku jest ilustracją problemu badawczego, jakim jest proces żałoby z perspektywy teorii kontynuowania więzi oraz zdolności do mentalizacji. Zgodnie z teorią kontynuowania więzi, więź ze zmarłym jest początkowo manifestowana silną potrzebą fizycznej bliskości, stresem związanym z separacją oraz psychologicznym protestem przekształcającym się z czasem w rozpacz. W sytuacji prawidłowego przebiegu procesu żałoby osoby przeżywające utratę przechodzą do fazy reorganizacji, polegającej na ustanowieniu więzi psychologicznej. Dlatego celem analizy badawczej było ustalenie, które poruszane tematy związane z opisem śmierci i przeżywaniem żałoby odnoszą się do fizycznych, konkretnych sposobów radzenia sobie (charakterystycznych dla pierwszych etapów żałoby), a które do stanów mentalnych wskazujących na reorganizację doświadczenia straty. Prezentowany opis przypadku jest częścią szerszego projektu badań rodziców po śmierci dziecka.