Autorka przedstawia modyfikację terapii poznawczo-behawioralnej, jaką jest tzw. terapia schematów, opracowana w latach 90. XX w., i jej zastosowanie w leczeniu antyspołecznego zaburzenia osobowości w środowisku kryminalnym. Celem terapii schematów przeznaczonej dla pacjentów detencyjnych ze strukturą osobowości antyspołecznej jest zredukowanie wczesnych nieprzystosowawczych schematów, które odpowiadają za psychologiczne czynniki ryzyka przestępczości i przemocy, oraz zbudowanie zdrowszych strategii radzenia sobie i poszerzanie czynników ochronnych. Skuteczność terapii schematów została częściowo potwierdzona empirycznie. W artykule krótko opisano cechy charakterystyczne pacjentów z antyspołecznym zaburzeniem osobowości. Przedstawiono możliwe interwencje terapeutyczne i korekcyjne, które mogą ograniczyć społeczne szkody kryminalne w omawianej grupie pacjentów. Podkreślono podstawowe założenia terapii schematów, jakimi są ograniczone korektywne rodzicielstwo i empatyczna konfrontacja. Opisano stosowane w trakcie terapii tryby schematów, proces budowania relacji terapeutycznej i zaufania, a także umiejętne wyznaczanie granic. Wskazano na różnice i pewne modyfikacje terapii schematów w tej grupie, przytoczono też konkretne techniki i narzędzia pracy, nakreślając przy tym pewne istotne kwestie i zalecenia oraz ograniczenia.