Osoby doświadczające objawów somatycznych, dla których nie znajduje się wyjaśnienia medycznego stanowią nawet około 20% populacji. Brak danych nt. etiologii takich dolegliwości jak chroniczne zmęczenie czy bóle głowy, pleców, brzucha utrudniają zarówno diagnostykę jak i leczenie. Brakuje też jednoznacznej terminologii w odniesieniu do opisywanych dolegliwości. Mimo wielu niejasności w tym temacie liczne badania kliniczne przynoszą coraz bardziej obszerne dane dotyczące leczenia, co owocuje wdrażaniem standardów postępowania w diagnostyce i lecznictwie. Wiele z nich wskazuje na wysoką skuteczność stosowania terapii poznawczo-behawioralnej w wybranych zespołach objawów. Jest to rodzaj psychoterapii, w którym kluczowe znaczenie nadaje się wpływowi procesów uczenia się i sposobu myślenia na funkcjonowanie emocjonalne. Terapia ta wykorzystuje techniki zmiany zachowań i nieprzystosowawczych przekonań dążąc do lepszego radzenia sobie ze stresem i trudnymi emocjami. Praca porządkuje dane dotyczące badań nad stosowaniem terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu pacjentów z zespołem MUS czyli objawami niewyjaśnionymi medycznie. Wykorzystano przeglądy badań oraz zalecenia organizacji zajmujących się doskonaleniem opieki zdrowotnej m.in. NICE. Omówione zostały najobszerniej zbadane przykłady syndromów niewyjaśnionych medycznie: zespół jelita drażliwego, zespół chronicznego zmęczenia oraz fibromialgia. Przedstawiono także sposób rozumienia i metody terapii wymienionych jednostek chorobowych. Wnioski końcowe uwzględniają implementację zebranych danych do praktyki klinicznej. Podkreślają istotę współpracy między specjalistami opieki zdrowotnej dla kompleksowego leczenia pacjentów z objawami niewyjaśnionymi medycznie.