Uważa się, że uzależnienie od Internetu stanie się jedną z plag XXI wieku; siecioholizm już wkrótce zostanie uznany za jednostkę chorobową. Osobie uzależnionej Internet zabiera coraz więcej czasu, komputer staje się centrum jej świata a relacje, szkoła, praca, rozrywki i przyjemności przestają być ważne. Uzależnienie od Internetu wiąże się często z trudnościami w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych, lękiem społecznym, nieadekwatnym poczuciem własnej wartości oraz stosowaniem nieefektywnych strategii radzenia sobie ze stresem. Świat wirtualny jest atrakcyjny dla użytkowników, daje im: anonimowość, ucieczkę od rzeczywistości, możliwość rozładowania napięć, długotrwały i bezpłatny dostęp do rozrywki oraz szansę na akceptację społeczną. Pierwsze badania nad uzależnieniem od Internetu pojawiły się w 1996 roku. Początkowo skupiano się na definicji uzależnienia Internetu oraz wzorcach zachowania, które różnicują kompulsywne i funkcjonalne korzystanie z Internetu. Obecnie bada się czynniki etiologiczne prowadzące do uzależnienia oraz metody jego leczenia. Koncepcja leczenia oraz podstawy programów terapii uzależnień behawioralnych są oparte na metodach terapii poznawczo-behawioralnej, dialogu motywującego oraz interwencji kryzysowej. W niniejszym artykule przedstawiono objawy i konsekwencje uzależnienia od Internetu oraz omówiono terapię poznawczo-behawioralną stosowaną w przypadku tego uzależnienia (ang. The Cognitive Behavioural Therapy for Internet Addiction, CBT-IA) stworzoną przez Kimberly Young. Skuteczności tej terapii dowodzą wyniki badań.