Cel pracy:
W artykule zaprezentowano wyniki zrealizowanych przez Autorów badań, którymi objęto osoby (N=120) w okresie późnej dorosłości (60-75 lat), różniące się między sobą globalną oceną swego dotychczasowego życia. Ich nadrzędnym celem była identyfikacja różnic pomiędzy czterema grupami seniorów o odmiennej specyfice bilansu życia w zakresie radzenia sobie ze stresem starości, samooceny i poziomu nadziei na sukces.

Metoda:
W omawianym projekcie badawczym zastosowano cztery metody psychologiczne takie, jak: (1) Inwentarz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS); (2) Skala Samooceny (SES); (3) Kwestionariusz Nadziei na Sukces (KNS); (4) Kwestionariusz Bilansu Życiowego opracowany przez Izdebskiego i Polak.

Wyniki:
Respondenci o odmiennej specyfice bilansu życiowego różnili się między sobą w zakresie wyboru stylu radzenia sobie ze stresem oraz nadziei na sukces, tak na poziomie wskaźnika ogólnego, jak również dwóch jej wymiarów. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w obszarze samooceny. Ujawnione różnice odnosiły się przede wszystkim do osób skrajnie odmiennie bilansujących swoje życie. Jednostki charakteryzujące się bardzo pozytywnym bilansem życia w mniejszym stopniu, niż osoby oceniające swoje dotychczasowe życia bardzo negatywnie, emocjonalnie lub unikowo podchodziły do zaistniałego problemu oraz odznaczały się silniejszym przekonaniem dotyczącym pomyślnej realizacji zamierzonych celów.

Wnioski:
Dodatni bilans życia przyczynia się do lepszej adaptacji osób starszych do sytuacji stresu związanej ze specyfiką wieku. Otrzymane wyniki mogą stanowić wartościową pomoc dla psychologów i terapeutów w zakresie określenia kierunków oddziaływań terapeutycznych względem osób starszych, mających trudności z dokonaniem całościowego i adekwatnego bilansu życia.