Cel pracy:
Psychoterapia zdalna stanowiła praktykowaną formę pomocy pacjentom jeszcze przed wybuchem pandemii COVID-19, jednak od marca 2020 roku stała się powszechnym sposobem pracy, stawiając przed wszystkimi uczestnikami procesu poważne wyzwania. Jak wskazują badania, terapeuci pracujący w różnych podejściach i z różnymi grupami pacjentów różnili się w postawach wobec pracy zdalnej, a tym samym gotowością do modyfikowania swojego sposobu pracy. Celem niniejszego badania było zrozumienie subiektywnego doświadczenia terapeutów prowadzenia psychoanalitycznej psychoterapii par podczas pierwszego roku pandemii.

Metoda:
Do badania, przeprowadzonego w paradygmacie jakościowym, zaproszono 10 terapeutów par, pracujących w ujęciu psychoanalitycznym, korzystających z superwizji prowadzonych przez specjalistów z Tavistock Relationship w oparciu o opracowany tam model pracy z parami. Zebrano dziesięć narracji, w których badani terapeuci dzielili się swobodnie swoimi doświadczeniami prowadzenia terapii par podczas pierwszego roku pandemii. Następnie otrzymany materiał został poddany analizie tematycznej przez dwoje badaczy.

Wyniki:
W wyniku przeprowadzonej analizy wyłoniono 4 tematy główne (Zmiany powodowane przez pandemię, Praca w warunkach on-line, Przeżycia pacjentów, O terapeucie). Każdy z nich składał się z kilku tematów szczegółowych.

Wnioski:
Otrzymane wyniki w pewnym stopniu spójne są z rezultatami wcześniej przeprowadzonych badań jakościowych z udziałem terapeutów innych modalności i pracujących z inną grupą pacjentów, co wskazywać może na uniwersalność doświadczeń osób pracujących w obszarze psychoterapii. Jednocześnie udało się wyodrębnić tematy specyficzne dla badanej grupy, odnoszące się z jednej strony do doświadczeń trudności prowadzenia terapii psychoanalitycznej zapośredniczonej przez narzędzia pracy zdalnej, z drugiej zaś do kontekstu psychoterapeutycznej pracy z parami.