Celem artykułu jest przedstawienie praktyki spożytkowania zasobów pacjenta jako podstawowej strategii w terapii ericksonowskiej. W pierwszej części artykułu pokazano sposoby rozumienia pojęcia zasobów w podejściu ericksonowskim, a także wykorzystywanie idei zasobów w innych szkołach terapeutycznych. W kolejnej jego części opisana została strategia spożytkowania na przykładzie przypadku krótkoterminowej terapii indywidualnej, obrazującego jej zastosowanie w praktyce. Pacjentem był 45-letni mężczyzna, cierpiący na zaburzenia adaptacyjne. Terapeutka stosowała hipnozę kliniczną uruchamiającą dostęp do potencjału i zasobów pacjenta. Wzbudzała ona stan hipnotyczny, kierując uwagę pacjenta do jego wnętrza tak, aby sam dokonywał poszukiwań, generował wspomnienia i wypełniał je własną treścią. Hipnotyczne metody komunikacji pozwoliły na wzmocnienie zdrowej części pacjenta obejmującej jego świadomą identyfikację z energią życiową i integrację wewnętrznie zdysocjowanych aspektów. Pacjent znalazł własne rozwiązanie problemu gwarantujące wyjście z katalepsji w kierunku ruchu rozwojowego. W opisanym procesie terapii potwierdzone zostało doświadczenie autorki, że zmiana osiągnięta w indywidualnej pracy z pacjentem generuje ruch i transformację w jego systemie społecznym.