Celem artykułu jest — oparta na interpretacji snów — analiza fenomenu przekształcenia w procesie psychoterapeutycznym. Wybrane marzenia senne mają zobrazować myślenie przekształceniowe według teorii Biona, które ostatecznie posłużyło osiągnięciu pożądanej separacji i indywiduacji. Materiał wyjściowy, poddawany obróbce psychoterapeutycznej, pochodził z trzech źródeł określonych jako: i/ introspekcyjne (wspomnienia), ii/ — wyśnione (marzenia senne) oraz iii/ wyfantazjowane (marzenia na jawie). Zasadniczym przedmiotem terapeutycznych analiz stało się osiem snów pacjentki, wyśnionych w okresie między sesją pierwszą a pięćdziesiątą, podczas dwuletniej pracy psychoterapeutycznej (obejmującej łącznie 102 sesje). Sny zostały opisane przez samą pacjentkę, na podstawie transkrypcji sesji spisanych już po zakończeniu całego procesu terapii. Dołączony do nich komentarz psychoterapeutki powstał także z materiału transkryptowego. Dzięki zastosowaniu wyjątkowej metody — równoległego, niezależnego opisu: 1/ istotnego doświadczenia pacjentki wraz z jej rozumieniem i perspektywą; 2/ analizy materiału psychicznego (wspomnień, marzeń sennych itp.) dokonanej z perspektywy psychoterapeutki, możliwe stało się prześledzenie części złożonego procesu przekształceniowego. Rozumienie oraz prezentacja skomplikowanego zadania dochodzenia do prawdy, najważniejszego efektu myślenia przekształceniowego, została zakorzeniona w koncepcji Biona oraz teorii Junga. Jest ona próbą odpowiedzi na ważkie i zarazem intrygujące pytanie: jakie znaczenie ma aktywność śnienia w procesie przekształcania doświadczenia pacjentki, prowadzącym ją do psychicznej dojrzałości — indywiduacji?