Celem pracy jest przedstawienie przypadku kobiety z negatywnym obrazem ciała w kontekście jej doświadczeń z rodziny pochodzenia. Autorka prezentuje pogląd, że w obrazie kobiecego ciała można odnaleźć ślady doświadczeń rodzinnych, co znajduje potwierdzenie w przeglądzie literatury przedmiotu. W oparciu o wywiad, obserwację, kwestionariusze i narzędzia projekcyjne do badania obrazu ciała oraz relacji rodzinnych przeprowadzono analizę fenomenologiczną doświadczania ciała przez młodą kobietę. Posłużono się perspektywą systemową i teorią więzi psychicznej w wyjaśnianiu uczuć, zachowań i myśli osoby badanej dotyczących jej ciała. Obraz ciała zaprezentowanej w studium kobiety był zróżnicowany, ale w dużej mierze negatywny, zaś relacje rodzinne nacechowane były dystansem i trudnościami w regulacji emocji. W rodzinie obecna była również psychopatologia w postaci uzależnienia od alkoholu oraz przemocy. Cechy funkcjonowania rodziny, jak i jakość relacji z matką oraz ojcem — zgodnie z przyjętą perspektywą teoretyczną — wydają się być powiązane i uzasadniają opisane przejawy doświadczania własnego ciała zaprezentowanej młodej kobiety. Wspomniana analiza pozwala na stwierdzenie, że zarówno w rozumieniu obrazu ciała osoby, jak i w terapii problemowego doświadczania własnego ciała należy uwzględniać perspektywę rodzinną.