Cel pracy:
Celem badań było poznanie roli aktywnego uczestnictwa w zajęciach terapeutycznych pacjentów hospitalizowanych z powodu schizofrenii w ich procesie zdrowienia. W leczeniu osób chorujących na schizofrenię standardem jest stosowanie leków przeciwpsychotycznych, ale u wielu pacjentów poprawa funkcjonowania nie jest w pełni zadowalająca. Uzasadnione staje się włączanie w proces leczenia pomocy terapeutycznej.

Metoda:
Zbadano 134 pacjentów ze zdiagnozowaną schizofrenią paranoidalną lub psychozą schizoafektywną leczonych w oddziałach całodobowych. Do oceny poziomu nasilenia objawów psychopatologicznych posłużyła Skala Objawów Pozytywnych i Negatywnych (PANSS) S.R. Kaya, L.A. Oplera, A.Fiszbeina oraz ankieta własnego autorstwa, umożliwiająca określenie stopnia zaangażowania pacjenta w zajęcia terapeutyczne. Z badanej grupy, w oparciu o kryteria autorskie, wyodrębniono dwie podgrupy: z pozytywnym oraz negatywnym efektem zdrowienia. Porównywano dwie grupy różniące się poziomem poprawy objawowej.

Wyniki:
Udział oraz aktywność pacjentów w zajęciach terapeutycznych (terapia zajęciowa, psychoedukacja, psychorysunek, muzykoterapia, psychoterapia grupowa, psychoterapia indywidualna, klub pacjenta) w grupie z pozytywnym efektem zdrowienia była istotnie wyższa niż wśród pacjentów z negatywnym efektem.

Wnioski:
Aktywne i systematyczne uczestniczenie w zajęciach terapeutycznych okazało się istotnie wspomagać proces zdrowienia pacjentów z zaburzeniami z kręgu schizofrenii.