Tekst przedstawia refleksje na temat pomagania w psychologii oraz wybranych dylematów etycznych, które mu towarzyszą: paternalizmu i dyrektywności. Interwencje psychologiczne opierają się na jawnej zgodzie na naruszanie praw jednostki, co jest konsekwencją asymetrii położenia oraz kompetencji i odpowiedzialności uczestników. Relacja pomagania jest zbudowana na osobistym zaufaniu i praktyce opartej na wynikach badań empirycznych. Zmiany w rozumieniu relacji pomiędzy pomagającym a klientem/pacjentem skutkują m. in. stworzeniem lepszego modelu komunikacji. Pułapką i zagrożeniem dla interwencji psychologicznej jest wątpliwość, czyja definicja dobra zostanie przyjęta jako kryterium jego oceny. Dialogowanie na temat rozwiązania problemu klienta/pacjenta wydaje się najlepszym i bezpiecznym antidotum na potencjalne zagrożenie.