W artykule opisuję sposób pracy terapeutycznej dotyczący spostrzegania własnego ciała oraz samooceny budowanej na wizerunku sylwetki, przez osoby z jadłowstrętem psychicznym. W prezentowanym procesie psychoterapii indywidualnej dotyczącym spostrzegania i oceny swojego ciała przez chore, koncentruję się na dwóch aspektach: 1) dążenia do tzw. "ideału" sylwetki, kreowanego przez media, a nie mającego nic wspólnego z rodzinnym dziedziczeniem budowy ciała, oraz 2) emocjach, które towarzyszą chorym w zaburzonym spostrzeganiu swojego ciała i związane są z relacjami interpersonalnymi lub problemami intrapsychicznymi. Odwołując się do tzw. "ideału" sylwetki, do którego dążą chore, razem z każdą pacjentką szukam podobieństw jej budowy ciała do rodziny pochodzenia. Jak pokazuje praktyka terapeutyczna, pozwala to chorej nastolatce/kobiecie w większym stopniu akceptować swoją budowę i rozmiar ciała. Natomiast pracując nad emocjami, zwykle złością, dotyczącymi własnego ciała, przyglądam się razem z pacjentką, czy emocje te mogą ulegać przemieszczeniu z relacji interpersonalnych na spostrzeganie własnego ciała i negatywny stosunek do niego.