Psychoterapia grupowa, jako metoda leczenia zaburzeń i chorób psychicznych, jest powszechnie stosowana w lecznictwie ambulatoryjnym. Ta sytuacja ma się nieco inaczej w przypadku lecznictwa stacjonarnego, które jest bardziej wymagającym środowiskiem pracy dla grupy i terapeutów. Prowadzone obserwacje kliniczne wskazują że dla większości pacjentów hospitalizowanych w oddziałach stacjonarnych psychodynamiczna psychoterapia grupowa jest nowym doświadczeniem, w związku z tym jej wprowadzenie wymaga stopniowego i dobrze przemyślanego programu terapeutycznego. Jak donoszą badania pacjenci prezentujący głębszą psychopatologię, a więc tacy którzy najczęściej są leczeni w oddziałach stacjonarnych, wykazują szczególne zapotrzebowanie na spójne i bezpieczne środowisko terapeutyczne w którym mogliby doświadczyć zmiany. Przeprowadzona statystyka opisowa pacjentów (n 53) biorących udział w prowadzonej psychoterapii wykazała, że pomimo różnej diagnozy i poziomu zaburzeń większość z nich (64,2%) ukończyła cały cykl terapii. Prowadzenie psychoterapii grupowej w ogólnym ostrym stacjonarnym oddziale psychiatrycznym jest zadaniem wymagającym, ale możliwym. Korzyści płynące z tej formy leczenia można rozpatrywać nie tylko w kontekście klinicznym, ale również w kontekście efektywniejszego wykonywania kontraktu na świadczenie usług medycznych zawieranego z NFZ.