Powszechność zaburzeń psychicznych przy jednoczesnym ograniczonym dostępie do świadczeń psychoterapeutycznych wymaga poszerzenia sieci wsparcia psychologicznego. Niniejszy artykuł koncentruje się na próbie opisania rozwiązania problemu o zasięgu nie tylko społecznym, ale i ekonomicznym: zawiera zarys modelu programu stażowego dla kształcących się psychoterapeutów oraz przykład wdrożenia owego modelu podczas realizacji programu stażowego w instytucji publicznej. W projekcie wzięło udział 19 pacjentów poddanych rocznej terapii, prowadzonej przez kształcących się terapeutów (N = 5), korzystających z cotygodniowych superwizji grupowych. Projekt objęto ewaluacją. Badani trzykrotnie wypełnili kwestionariusz pozwalający na ocenę ich zdrowia psychicznego. Podczas rocznej terapii zaobserwowano istotną poprawę wskaźników dobrostanu psychicznego. Średnio uzyskano poprawę o 51%, co dla pacjentów oznaczało przesunięcie do grupy osób niedoświadczających zaburzeń psychicznych. Wnioski: psychoterapeuci kształceni zgodnie z powszechnym w Polsce modelem mogą zapewnić pacjentom skuteczną psychoterapię, zwłaszcza w oparciu o superwizję skoncentrowaną na wspieraniu podstawowych czynników leczących. wspólnych dla wszystkich modalności terapeutycznych. Przedstawiony przykład wdrożenia modelu programu stażowego stanowi ekonomicznie atrakcyjny, nieskomplikowany i skuteczny wariant zwiększania dostępu do psychoterapii.