Niniejszy artykuł podejmuje temat diagnozy i kwalifikacji pacjentów do psychoterapii grupowej. Skrupulatnie przeprowadzona diagnoza i właściwe przygotowanie do rozpoczęcia leczenia w grupie zmniejsza ryzyko nagłej z niej rezygnacji, zwiększa efektywność interwencji terapeutycznych, daje leczącym się większe poczucie bezpieczeństwa, szczególnie w początkowym okresie terapii i umożliwia terapeutom przewidywanie funkcjonowania pacjenta w relacjach. W literaturze możemy znaleźć informacje na temat czynników dyskwalifikujących oraz cech sprzyjających i ułatwiających korzystanie z leczenia w grupie, w rzeczywistości jednak decyzje związane z kwalifikacją rzadko bywają jednoznaczne i proste. W pierwszej części artykułu podjęto refleksję nad dylematami związanymi z kwalifikowaniem pacjentów z różnymi dodatkowymi trudnościami i dysfunkcjami, opisywanymi często jako wykluczające z terapii grupowej. Następnie odniesiono się do znaczenia diagnozy procesów mentalizacji oraz oceny osobowości jako istotnych predyktorów funkcjonowania leczących się w grupie terapeutycznej. Na koniec rozważono znaczenie diagnozy dla opisu problemów badanych i przygotowania ich do psychoterapii, mających zasadnicze znaczenie dla dalszego leczenia.