Orgazm jako składowa doświadczenia seksualnego, stanowi szczytowy element satysfakcji seksualnej zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Obserwuje się znaczną dysproporcję w zakresie osiągania orgazmu między płciami, z reguły na niekorzyść kobiet. Zrozumienie czynników determinujących orgazm u kobiet ma zasadnicze znaczenie dla promowania równości płci w dziedzinie seksualności. Anorgazmia, rozumiana jako brak lub opóźnienie w doświadczeniu orgazmu, jest częstym zjawiskiem wśród kobiet i stanowi istotny problem zdrowotny, który wymaga szczególnej uwagi i skutecznej interwencji terapeutycznej. Wnajnowszej klasyfikacji ICD-11 trudności z osiągnięciem orgazmu opisywane są w rozróżnieniu na pierwotną, jak i wtórną anorgazmię. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) wykazuje skuteczność w leczeniu anorgazmii poprzez techniki takie jak masturbacja ukierunkowana, koncentracja na doznaniach, systematyczna desensytyzacja, edukacja seksualna, restrukturyzacja poznawcza, trening komunikacji seksualnej. Ponadto w leczeniu anorgazmii znaczącą rolę odgrywa fizjoterapia uroginekologiczna. Skuteczność tych metod terapeutycznych przejawia się poprawą zdolności kobiet do przeżywania orgazmu, zwiększenia satysfakcji seksualnej oraz zmniejszenia poziomu lęku. Poprawa komunikacji seksualnej w relacji partnerskiej może również przyczynić się do częstszego osiągania orgazmu przez kobiety.. Terapia poznawczo-behawioralna, wydaje się być skutecznym podejściem do leczenia anorgazmii u kobiet. Wdrażanie tych strategii może prowadzić do zwiększenia satysfakcji seksualnej oraz poprawy jakości życia seksualnego kobiet.