Streszczenie Celem autora jest zaproponowanie psychodynamicznego modelu rozumienia zjawisk przeniesieniowych i przeciwprzeniesieniowych rozgrywających się w trójkącie pacjent – terapeuta indywidualny – rodzice pacjenta. Omówione zostały różne stanowiska w odniesieniu do pytania jaka jest optymalna obecność rodziców w procesie indywidualnej psychoterapii adolescenta, a także argumenty przemawiające za różnymi rozwiązaniami w tej kwestii. Poprzez analizę, przykładowych, destrukcyjnych wzorców interakcji pojawiających się w kontekście psychoterapii pacjentów młodzieżowych, autor usiłuje pokazać jak są one nieświadomie aktywizowane przez poszczególnych uczestników tej sytuacji, w jaki sposób mogą wynikać z psychopatologii lub problemów tych osób i jaki może być ich wpływ na procesu leczenia. Podstawowym celem tekstu ma być pomoc w radzeniu sobie z trudnymi emocjami przeciwprzeniesieniowymi terapeuty oraz użycie tych reakcji do pogłębienia diagnozy pacjenta. W dalszej części omówione zostały także kwestie możliwości i ograniczenia formuły prowadzonych równolegle: psychodynamicznej terapii indywidualnej nastolatka i systemowej terapii rodzinnej. Poruszona zostanie także kwestia wpływu sposobu definiowania swojej roli przez terapeutę na możliwość zapobiegania destrukcyjnym skutkom procesów zachodzącym w trójkącie przeniesieniowo – przeciwprzeniesieniowym.