Celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi terapeutów na ogromny wzrost ekspozycji nas samych i naszych pacjentów na śmierć, spowodowany pandemią Covid-19 i wojną na Ukrainie. Ilość sytuacji przypominających nam o naszej śmiertelności, które w ostatnich dwóch latach przyszło nam przeżyć, znacząco wyróżnia je spośród wielu poprzednich, co nie może pozostać bez wpływu na naszą praktykę psychoterapeutyczną. Moje doświadczenia minionych dwóch lat wskazują na większą obecność szeroko pojętego tematu śmierci w trakcie procesów terapeutycznych. Pacjenci doświadczają lęków przed nią i różnie przed tymi lękami się bronią. W tym samym czasie ich psychoterapeuci doświadczają podobnych obaw i szukają swoich obron przed własnym przerażeniem. O tym jest ten artykuł. Spróbuję w nim, odwołując się do literatury przedmiotu, kina i własnej praktyki, ukazać ten proces, zagrożenia i szanse, jakie niesie dla procesu psychoterapii i superwizji.