Niniejsza praca dotyczy miejsca i roli indywidualnej psychoterapii osób z diagnozą schizofrenii w polskim systemie lecznictwa psychiatrycznego. Opisuje różnorodne konteksty terapeutyczne w których może odbywać się ona odbywać: oddziału stacjonarnego, oddziału dziennego, ambulatorium, zespołu leczenia środowiskowego. Porusza także kwestię roli psychoterapii w pracy z pacjentem przewlekle chorującym, rehabilitowanym w warsztatach terapii zajęciowej lub środowiskowym domu samopomocy. Omawia zagadnienie różnych potrzeb pacjentów na poszczególnych etapach chorowania: ostrej psychozy, depresji popsychotycznej, remisji objawowej a także możliwości odpowiedzi na te potrzeby ze strony lecznictwa psychiatrycznego. Podkreśla wagę długofalowego kontaktu terapeutycznego dla rozpoczęcia procesu zdrowienia, którego istotnymi elementami są wiedza o sobie i rozeznanie możliwości wpływu pacjenta na swoje życie, uzyskane w trakcie psychoterapii. Przewodnią ideą tej pracy jest połączenie psychoterapii z rozwiązaniami organizacyjnymi, które będą służyć jak najszerszemu i możliwie jak najbardziej efektywnemu jej wykorzystaniu w codziennej praktyce. Ważnym elementem jest refleksja dotycząca związków pomiędzy psychoterapią osób z diagnozą schizofrenii a prowadzoną najczęściej równolegle farmakoterapią.