Artykuł prezentuje zastosowanie technik terapii ericksonowskiej, ze szczególnym uwzględnieniem metafor, podczas leczenia pacjentów Kliniki Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej. Terapia ta opiera się na założeniach Miltona H. Ericksona — skoncentrowaniu na zasobach, na przyszłości, wprowadzaniu zmian małymi krokami, pożytkowaniu wszystkiego, co wnosi pacjent oraz szczególnie zindywidualizowanym sposobie pracy. Podejście to jest skuteczne w warunkach oddziału, na którym pacjenci konfrontują się z wieloma niewiadomymi podczas leczenia i gdzie elastyczność oraz otwartość na zmiany są szczególnie cenne. Operacje zmieniające wygląd zmieniają też obraz ciała i co za tym idzie — poczucie tożsamości. Utrata dotychczasowego obrazu siebie niesie za sobą długoterminowe skutki. Korzystanie z psychoterapii od początku tych zmian daje szansę na łagodzenie bolesnych konsekwencji ponoszonych strat. Przedstawione opisy pracy z lękiem, bólem czy rezygnacją są przykładami na holistyczne podejście do leczenia. Chorzy uzyskując ulgę w cierpieniu psychicznym są bardziej wytrwali w długotrwałym leczeniu i zmotywowani do zdrowienia. Uzyskują ponadto wsparcie i informacje, o co trzeba się zatroszczyć, by w pełni powrócić do zdrowia.