Cel:
Autor na podstawie literatury i badań własnych analizuje przyczyny przedwczesnej rezygnacji pacjentów z terapii grupowej. Celem badań przeprowadzonych przez autora było ustalenie zależności między poziomem lęku przed publicznym mówieniem u pacjentów (69 kobiet i 47 mężczyzn) cierpiących na różne zaburzenia nerwicowe a przerywaniem przez nich (jednokrotnie lub dwukrotnie) udziału w terapii grupowej.Badaniami objęto 26 grup terapeutycznych, w których co najmniej dwóch członków przedwcześnie porzuciło terapię.

Metoda:
Poziom lęku przed mówieniem na forum grupy wyznaczono przy użyciu kwestionariusza Personal Report of Communication Apprehension (PRCA) J.C. McCroskeya i R. McVetty.

Wyniki:
Autor odnotował istotne statystycznie – na poziomie 0.05 - zależności między lękiem przed publicznym mówieniem a przedwczesnym porzucaniem terapii grupowej. Wykazał że tego typu lęk jest większy i powszechniejszy – i w ślad za tym częstsze przerywanie leczenia - w grupach liczebniejszych (10-12 osób), zorganizowanych w formie zamkniętej i heterogennych (zróznicowanych). Stwierdził także, iż najczęściej dochodzi do rezygnacji z terapii w początkowej fazie rozwoju dynamiki grupy zamkniętej („orientacji i zależności) oraz przez członków pełniący podrzędne role grupowe – „kozła ofiarnego“ i „autsajdera“. Ponadto autor dostrzegł, że zmniejszeniu lęku przed mówieniem na forum grupy i zjawisku opuszczania terapii sprzyja wcześniejsze przygotowanie członków grupy do terapii.

Wnioski:
Autor podaje sposoby redukcji lęku przed mówieniem, jak choćby ćwiczenia oparte na graniu ról, dramie i z wykorzystaniem kamery oraz uczenie się osiągania stanu zrelaksowania i odprężenia oraz wynikające z postawy terapeuty i jego dbałości o uruchamianie jak największej liczby czynników leczących w terapii grupowej – a zwłaszcza spójności grupowej i kształtowania umiejętności społecznych.