Zagadnienia łączenia terapii indywidualnej i rodzinnej budzi często kontrowersje w gronie terapeutów. Niewiele jest tez pozycji literatury poświęconej temu tematowi. Na polskim rynku dostępna jest książka Larrego Feldman'a pt. "Łączenie terapii indywidualnej i rodzinnej", w której autor opisuje integracyjne, wielopoziomowe ujęcie problemów klinicznych, zarówno w obszarze diagnozy, jaki pomocy terapeutycznej. Autorka dzieli się swoimi refleksjami dotyczącymi łączenia terapii indywidualnej i rodzinnej przez jednego terapeutę, również w kontekście: relacji terapeutycznej i koncepcji dialogowego Ja. Pracując w paradygmacie systemowym z dziećmi i młodzieżą oraz rodzinami, w określonych przypadkach autorka łączy obie formy terapii. W artykule opisana została integracja obu form terapii w oparciu o doświadczenia terapeutyczne autorki w pracy z takimi zaburzeniami, jak: lęk nocny u dzieci (Z 63), lęk przed separacją w dzieciństwie (F93.0), lęk społeczny w dzieciństwie (F93.2), zaburzenia związane z rywalizacją w dzieciństwie (FF93.3), mutyzm wybiórczy (F94.0), zaburzenia odżywiania w niemowlęctwie i dzieciństwie (F98.2), zaburzenia odżywiania się (F50) szczególnie u młodszych pacjentów [1]. W oparciu o własne doświadczenia terapeutyczne, autorka rozważa plusy i minusy łączenia psychoterapii indywidualnej oraz terapii rodzinnej.