Cel:
Artykuł przedstawia zmieniające się poglądy na kwestie symboli i symbolizmu, zwracając szczególnie uwagę na dynamiczny aspekt tworzenia się i działania symbolu.

Metoda:
analiza literatury

Wyniki:
załączone we wnioskach

Wnioski:
Odczytywanie symbolicznych znaczeń od początku istnienia teorii analitycznej było czymś niezmiernie waznym. Symbole uwazane za wyraz zycia psychicznego stały się kamieniem węgielnym psychoanalizy. Jednak, choć kuszące intelektualnie samo poszukiwanie znaczenia symboli, nie było zasadniczym przyczynkiem do dalszego rozwoju teorii i wiedzy psychoanalitycznej. Tym, co stało się największym motorem postępu było pytanie o sam proces tworzenia się symbolu i jego funkcji w życiu psychicznym. Podczas gdy antropologia skoncentrowała się na aspektach wewnętrznych symboli, ich wewnętrznych i zewnętrznych relacji i związków, w gruncie rzeczy prezentując tym samym pewien statyczny obraz symbolu. Teoria psychoanalityczna rozwinęła dynamiczny obraz funkcji, uzycia, zmienności symboli pozostających w relacji z tym co nieświadome. Rozwój teorii psychoanalitycznej znalazł tez swoje odbicie w praktyce klinicznej, która twórczo wykorzystuje koncepcje symboli w procesie terapii. Początkowo rozumienie symbolu jako pracy wykonanej raz na zawsze, ewoluowało az do momentu w którym rozumiemy obecnie, dzięki pracom Biona, że tworzenie symboli jest procesem nieustanej komunikacji (wywodzącym się z ciągłej identyfikacji projekcyjnej), na którym opiera się życie i zdrowie psychiczne.