Cel pracy:
Celem pracy była próba przedstawienia powiązań pomiędzy doświadczeniem traumy w relacji z rodzicami a percepcją więzi u młodzieży, która w związku z kryzysem psychicznym została hospitalizowana w stacjonarnym oddziale psychiatrycznym. Określenie różnić było możliwe dzięki porównaniu grupy klinicznej z grupą młodzieży nieleczonej. Istotne było również zastosowanie narzędzia dotyczącego wydarzeń traumatycznych (CTQ).

Metoda:
Grupę kliniczną stanowiło trzydziestu pacjentów w wieku adolescencyjnym w wieku od piętnastego do dziewiętnastego roku życia, którzy zostali po raz pierwszy przyjęci do Oddziału Stacjonarnego Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży SU w Krakowie. Grupę kontrolną stanowiła młodzież nie objęta leczeniem psychiatrycznym, liczyła 40 osób. W badaniu własnym użyto poniższych narzędzi: - Kwestionariusz traumy w dzieciństwie (Childhood Trauma Questionnaire CTQ) - Kwestionarusz oceny relacji z rodzicami (Parental Bonding Instrument PBI)

Wyniki:
Grupa kliniczna doświadczała większej liczby wydarzeń traumatycznych w zakresie nadużycia emocjonalnego oraz nadużycia cielesnego. Większe zaniedbanie uczuciowe relacjonują adolescenci z grupy nieleczonej psychiatrycznie.

Wnioski:
Trauma nadużycia emocjonalnego oraz cielesnego i związana z nimi intensyfikacja znaczenia zależności tych doświadczeń i percepcji opiekuńczości matek wydają się stanowić ważny element związany z ryzykiem hospitalizacji psychiatrycznej w okresie adolescencji.