Podczas pracy z osobami doświadczającymi traumy terapeuta może również doświadczać negatywnych zmian, takich jak wypalenie zawodowe, wtórny stres traumatyczny, czy trauma zastępcza. Mniej znanym obszarem zmian u terapeuty są potencjalnie pozytywne zmiany na skutek pracy z osobami z traumą: satysfakcja ze współczucia, zastępcza odporność czy zastępczy wzrost potraumatyczny, na którym skupił się autor niniejszej pracy. Na skutek wewnętrznego procesu przemiany w terapeucie dochodzi do takich zmian jak: samorozwój, zmiana w filozofii życia, poczucie wdzięczności i uznania, większej akceptacji, zmiany w relacjach osobistych, dostrzeganie możliwości ludzkiej odporności, opracowywanie nowych strategii radzenia sobie, zwiększona satysfakcja z pracy i lepsze tolerowanie niepokoju. Liczne badania podłużne pokazują, że zmiany zachodzące w terapeucie nie są iluzją w samoopisie, ale rzeczywistą zmianą potwierdzaną przez osoby bliskie. Autor zwraca również uwagę na to, że pozytywnych zmian możemy doświadczać nie tylko przez cierpienie, ale również dzięki dobrym doświadczeniom życiowym. Na koniec podane są implikacje praktyczne z rozważań na temat zastępczego wzrostu potraumatycznego.