Cel pracy:
Zagadnienie uwarunkowań satysfakcji z małżeństwa cieszy się obecnie wyraźnym zainteresowaniem psychologów. Badania prowadzone w tym obszarze koncentrują się głównie na małżonkach w okresie wczesnej i średniej dorosłości. Niewiele jest natomiast badań poświęconych uwarunkowaniom powodzenia małżeńskiego w fazie późnej dorosłości. Tymczasem właśnie starość może stać się „złotym okresem” małżeńskiego życia. Doniesienia z badań sugerują, że ważnym predyktorem szczęścia małżeńskiego seniorów mogą być ich cechy osobowości. Celem artykułu jest zatem udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy istnieją powiązania między cechami osobowości a satysfakcją z małżeństwa w okresie późnej dorosłości. Dla realizacji tego celu przeprowadzono badania, którymi objęto 120 osób (60 małżeństw) w wieku od 60 do 75 lat.

Metoda:
Pomiaru jakości relacji małżeńskiej dokonano za pomocą Kwestionariusza Dobranego Małżeństwa KDM-2 autorstwa J. Rostowskiego i M. Plopy. Za pomocą Inwentarza Osobowości NEO-PI-R P. T. Costy, R. R. McCrae w adaptacji J. Siuty scharakteryzowano strukturę osobowości badanych osób.

Wyniki:
Zgodnie z oczekiwaniami wykazano, iż cechy osobowości małżonków pozostają w statystycznie istotnym związku z ich satysfakcją z małżeństwa. Istotne korelacje odnotowano w przypadku Neurotyczności, Ugodowości i Sumienności. Wśród predyktorów satysfakcji z małżeństwa znalazła się tylko Ugodowość.

Wnioski:
Otrzymane wyniki mogą stanowić wartościową pomoc dla psychologów czy psychoterapeutów w zakresie określenia kierunków oddziaływań pomocowych względem starszych małżonków.