Cel pracy:
Kardiowerter-defibrylator (ICD) obniża ryzyko nagłej śmierci sercowej i zwiększa poczucie bezpieczeństwa pacjenta. Przebyta burza elektryczna może być źródłem trudności w procesie adaptacji i prowadzić do doświadczenia traumy, wymagających psychologicznej interwencji. Jest to rzadkie zjawisko wśród pacjentów z ICD, ale bardzo obciążające psychicznie. Celem badania była analiza doświadczenia burzy elektrycznej u osób z ICD przy uwzględnieniu nasilenia lęku dotyczącego tej sytuacji.

Metoda:
Badanie i interwencję psychologiczną przeprowadzano w pierwszych trzech dniach po wyładowaniu ICD w Oddziale Intensywnej Opieki Kardiologicznej. Dane opracowano za pomocą wywiadu narracyjnego oraz analizy tematycznej. Równocześnie dokonano pomiaru poziomu lęku jako cechy i stanu przy użyciu kwestionariusza STAI.

Wyniki:
Wszystkie osoby badane charakteryzował od umiarkowanego po wysoki poziom lęku jako cechy. W odpowiedzi na burzę elektryczną wyodrębniono dwie grupy: wysokolękową i umiarkowanie lękową. Wypowiedzi w grupie wysokolękowej były nacechowane lękiem i/lub depresyjnością, a w grupie umiarkowanie lękowej świadczyły o akceptacji leczenia ICD.

Wnioski:
Kluczowym efektem przeprowadzonej analizy jest wyodrębnienie dwóch grup tematycznych obejmujących wypowiedzi na temat doświadczeń burzy: u osób wysokolękowych częściej pojawiały się wypowiedzi o poczuciu zagrożenia i nieakceptacji tej formy leczenia, w przeciwieństwie do osób umiarkowanie lękowych których wypowiedzi świadczyły o dobrej adaptacji.